Ronnie over zijn werk bij Zeefdrukmakers: “Hier gebeurt iets bijzonders”
Ronnie Hendrikx is werkbegeleider bij Zeefdrukmakers. Met een achtergrond in de grafische wereld en een groeiende interesse in de zorg kwam hij drie jaar geleden bij deze sociale zeefdrukkerij terecht. Inmiddels is hij hier niet meer weg te denken. “Ik had jarenlang in drukkerijen gewerkt, maar voelde op een gegeven moment dat ik iets miste,” vertelt hij. “Mijn vrouw werkt in de zorg en haar verhalen raakten me. Ze gingen over echte dingen, over mensen. Ik dacht: daar wil ik iets mee doen. En ineens viel alles samen toen ik de vacature bij Zeefdrukmakers tegenkwam.’’
Zeefdrukmakers ligt midden in Amsterdam, vlakbij de Kinkerstraat op het monumentale terrein van het voormalig Wilhelmina Gasthuis. De rust en sfeer maken het een prettige plek om te zijn. Ronnie begeleidt hier mensen met een psychische kwetsbaarheid die hun weg zoeken richting dagbesteding, werk of opleiding. Sommigen hebben al wat ervaring, anderen zetten hier hun allereerste stap naar ritme en structuur.
“Wat ik mooi vind aan dit werk is dat je kunt inspelen op wat iemand nodig heeft. De een wil zich verder ontwikkelen in de zeefdrukkerij, de ander zoekt vooral contact en verbinding. Het is echt maatwerk.” Als Ronnie zijn werk moet samenvatten, denkt hij even na. Natuurlijk begeleidt hij het drukproces van A tot Z, maar dat is maar één kant van zijn rol. “Ik voer gesprekken, denk mee, ondersteun en moedig aan.’’
Wat hem vooral raakt, is hoe mensen hier met elkaar omgaan. De sfeer is open en deelnemers ontvangen elkaar zonder oordeel. “Als iemand angstig of gespannen binnenkomt, krijgt diegene een klopje op de rug en een kop koffie. Dat geeft meteen het gevoel van: je hoort erbij.” Ronnie ziet wat dat met mensen doet. “Ze komen gebogen binnen en lopen een paar weken later met de borst vooruit weer naar buiten. Dat heb ik echt zien gebeuren. Mensen die eerst nauwelijks durfden te spreken, begeleiden nu zelf de workshops.” Soms ontstaan er zelfs vriendschappen. “Het is heel mooi als iemand doorstroomt naar werk of een opleiding. Maar als ik dan hoor dat ze met z’n allen naar een concert zijn geweest, dan vind ik dat zó gaaf. Want, waar ben je zonder een netwerk? Zonder iemand die je begrijpt? Zonder iemand die gewoon met je wil zijn?”
Die openheid zie je ook terug in het team van werkbegeleiders. “We spreken elkaar aan als dat nodig is, maar luisteren net zo goed. Het is direct, zonder ego. Dat maakt het samenwerken prettig en leerzaam. Waar ik het meest trots op ben is niet zozeer wat ik of mijn collega’s doen, maar wat de deelnemers met elkaar voor elkaar krijgen. Dat ze uiteindelijk zelf stappen zetten, nieuwe rollen krijgen en groeien. Dat gebeurt hier. Ik ben gewoon trots dat ik daar een deel van mag uitmaken.’’